Terug van een geweldige safari!

Ik ben vrijdagavond terug gekomen van een GEWELDIGE safari in het 1500 km2 grote Masai Mara gebied. Om een beetje een chronologische volgorde aan te houden in mijn verhalen, start ik bij vorige week.
Het is me niet gelukt alles van afgelopen week kort op papier te zetten, dus hier volgt een lap tekst, veel plezier en succes met lezen!

Voige week zaterdag zouden we ’s ochtends om 11 uur naar de bank gaan om te pinnen.. 11 uur is hier een ruim begrip daarom vragen we vaak van te voren of Jackson ons om 11 uur African time of 11 uur Mazungu (blanken) tijd ophaald. Dit kan namelijk nogal een uur verschillen.
Toen we na de bank doorreden naar de sloppenwijken en Jackson ons vertelde dat we verder moesten lopen hadden we geen idee waar we heen zouden gaan. Het bleek een communicatiefoutje want blijkbaar hadden we net geld moeten pinnen om de timmerman die de tafels en banken voor de kleuterschool gaat maken te betalen. We hadden niet genoeg gepind daarom hebben we de bestelling toen niet gedaan en zijn we in de Upendo Bus naar de evenaar vertrokken. Na een uurtje rijden daar aangekomen, stapten we uit het busje. Er kwam gelijk een man van een shopje naar me toe om te vertellen dat ik toch echt naar shop 8 moest komen als ik iets wilde kopen, voor natuurlijk een special Kenian price,, jaja ;)

Eerst kregen we een demonstratie met een bakje water om te bewijzen dat we ons echt op de evenaar bevonden. We kregen te zien dat het water aan de noord kant van de evenaar met de klok mee draait en aan de zuid kant tegen de klok in. Ook werd het bakje water precies onder het bord van de evenaar gehouden en daar liep het water recht naar beneden.
Vervolgens kwam de man van shopje 8 weer naar me toe en ben ik met hem mee naar binnen gegaan, alle vrijwilligers moesten naar hetzelfde winkeltje waardoor het er ontzettend druk werd. Ik heb toen besloten lekker bij de buren te gaan shoppen. In winkeltje 9 was het rustiger en heb ik op mijn gemak nog wat kunnen afdingen en leuke spulletjes meegenomen. Ik vond de verkopers erg opdringerig!

Op de terugweg kwamen we langs een ontzettend groot winkelcentrum, toen we in de supermarkt stonden viel daar de stroom uit en stonden we een tijdje in een pikdonkere supermarkt. Gelukkig ging het licht voor Keniaanse begrippen vrij snel weer aan en konden we de weg naar de kassa weer terugvinden. Naast de supermartk hebben we een chickenburger met friet gekocht, heerlijk om weer eens vlees te eten!! Want het avondeten in Upendo bestaat vaak uit spaghetti zonder vlees en met 4 verdwaalde tomaten voor 9 mensen. Ook Jackson en Zac kregen een beefburger, het waren net twee blije kinderen!! Zij hadden vandaag voor het eerst van hun leven een beefburger op en zaten te smullen! Jackson zei gelijk dat hij voortaan alle vrijwilligers naar dit winkelcentrum zal rijden en zal vertellen hoe lekker bij de beefburgers hier vindt.

Na een mooie rit terug met onderweg het prachtige uitzicht van de Mount Kenia, voorbij lopende ezels, overstekende schapen waar je voor moet stoppen, hobbels, bobbels en veel politiecontroles, ben ik na een disco avondje met de kinderen als een blok in slaap gevallen.

Zondagochtend hebben alle vrijwilligers samen met huismoeder Esther een bezoek gebracht aan de kerk in Nyeri. We vertrokken iets te laat met de matatu, dus toen we bij de kerk aankwamen was de mis al begonnen... probeer dan maar eens met 9 blanken onopvallend binnen te komen en te gaan zitten. De mis duurde twee uur en het was bijzonder te noemen, de priester sprak zo luid door de microfoon dat ik tijdens de mis af en toe mijn oren moest dichtdrukken. Toen hij op het einde vroeg of er nog bezoekers waren, kropen we het liefst weg. Helaas dit ging niet, dus moesten we ons een voor een voorstellen aan de mensen in de kerk en mochten na afloop mee naar een bovenkamertje voor een kop thee met te veel melk en een boterham.

Zondag was ook de dag dat Dorien de negende vrijwilliger arriveerde! Met zn tweeen hebben we van Baboo een rondleiding gekregen waarbij de dieren, de maisvelden en bomen met macadamia noten en avocado’s niet konden ontbreken. Cucu zijn vrouw, riep ons binnen voor een lekker kopje thee (zonder melk). Ook Edwin een 15 jarige jongen die hier een eigen buitenhuisje heeft vroeg aan ons of we even kwamen kijken bij hem en nu weet ik waar de blaffende honden en kraaiende hanen verblijven die ik ’s nachts al vaak voorbij heb horen komen!
Ik slaap op de kamer met Sabine, Lien en Charlotte.

Maandagochtend was ons douchputje de drukte officieel beu en liep het water uit de badkamer, door de kamer naar de gang en kon en flink gedweild worden. De steentjes en haren die ik vervolgens uit het afvoerputje haalden waren hier waarschijnlijk de oorzaak van...

Als ik op de computer mijn blog typ dan werk ik in het computerkamertje van Jackson, daar had ik al wel een hoop koffers zien staan en een grote doos waar wat spellen uitstaken. Met toestemming van de huismoeders en Jackson heb ik samen met Dorien en Sabine de grote koffers en een grote doos naar de woonkamer gesleept. Alle spullen hebben we op een grote tafel gelegd en eigenlijk schokken we nogal. Want het bleek dat in de koffers en de doos ontzettend veel nieuwe spelletjes, knutselboeken, vouwblaadjes, voetbalshirtjes, stiften, potloden enz. zaten. De huismoeders en Jackson hadden zelf geen idee dat er zoveel spullen stonden opgeslagen, erg zonde dus.

We hebben de spullen even op de tafel laten liggen omdat we eerst een bezoekje gingen brengen aan het ziekenhuis. Zondagnacht was namelijk een vriend van Jackson door zijn vrouw neergestoken, dit hadden we ook al op het nieuws gezien en wij mochten naar het ziekenhuis om bij hem te gaan kijken. Het tweede bezoek brachten we aan een meisje dat in een hete pan water was gevallen. Ze had al twee dagen niet gegeten of gedronken en sliep toen we daar waren, haar moeder heeft wat kleine cadeautjes in ontvangst genomen. Het ziekenhuis in Kenia is totaal verschillend van dat in Nederland. De apparaten zijn anders, ouder, de patiënten liggen met 16 op een kamer en hebben geen privacy, het is er druk, warm en de mensen hier kennen geen zorgverzekering, waardoor een ziekenhuisopname ontzettend kostbaar is. Het bezoek maakte behoorlijke indruk op mij omdat je wel weet dat het er in Afrikaanse landen anders aan toe gaat maar als je er met je neus boven op staat is dat toch best confronterend.

Onderweg terug naar het weeshuis hebben Dorien en ik 4 grote bakken gekocht en thuis aangekomen hebben we alle spullen van de tafel gesorteerd en in de bakken gestopt. We hebben nu een bak met buitenspelmateriaal, gezelschapsspelletjes die de kinderen al kennen, gezelschapsspelletjes die de kinderen nog niet kennen en reserve knutselmaterialen. De laatste twee bakken hebben we netjes in het kantoortje teruggezet, de huismoeders en Jackson hebben een korte instructie gehad en waardeerden onze inzet enorm! In de bibliotheek in het weeshuis hebben we 6 kleinere bakken gemaakt met stiften, potloden, kleurboeken, knutselmateriaal, vouwblaadjes, leesboeken. Nu afwachten hoe lang het zo gestructureerd blijft ;)

Toen tijdens het avondeten de stroom voor 2 uur uitviel waren de kinderen erg blij met de glitterzaklampjes die we eerder deze middag in de koffers hadden gevonden. Het was erg gezellig zonder elektriciteit!

Dinsdagochtend bracht dan toch eindelijk de timmerman die de tafels en bankjes voor het kleuterschooltje gaat maken een bezoek. Ik heb hem van het sponsorgeld betaald en hopelijk kunnen we de spullen volgende week naar de school brengen. Maandag hebben we de plaatselijke lasser ook de opdracht gegeven voetbalgoals te maken, de 4 enorme palen hebben we toen op het dak van het Upendo busje naar hem toegebracht. Dinsdag zagen we dat ze al ver af waren, waarschijnlijk zullen ze komende zondag bij de kleuterschool worden geplaatst.
Dinsdag stond een bezoek aan de gevangenis op de planning. Ik had geen idee wat ik me hierbij kon voorstellen. Van Jackson hadden we gehoord dat we het beste 100 lollies, wc papier, zeep en onderbroeken mee konden nemen als gift aan de gevangenis. Voordat we naar binnen mochten moesten we bij een visitors plek wachten en mocht alleen ik met Jackson mee naar binnen lopen. Ik moest iets in het gastenboek schrijven en mocht vervolgens de andere vrijwilligers binnenhalen.
Het gedeelte waar we gingen kijken was de vrouwengevangenis, wat opviel waren de kleren van de gevangenen. Het zijn echt van die zwart-wit gestreepte pakjes die wij kennen van de carnaval. De vrouwen zijn ingedeeld in 3 categorieën, een daarvan werkt de hele dag en naait spulletjes, zoals tassen en onderzetters. De andere vrouwen verblijven met eventuele kinderen tot 4 jaar (die daar geboren zijn) op gezamenlijke kamers. Ik had gedacht dat de gevangenen in aparte cellen zouden verblijven maar net als in het ziekenhuis hebben gevangenen hier ook geen privacy. In een ruimte lagen wel 20 matrassen naast elkaar, er was nauwelijks loopruimte.
Nadat we alle vrouwen en kinderen een lolly hadden gegeven zijn we terug gegaan, het was een bijzondere middag, ik hoop dat ik nooit meer terugkom bij deze gevangenis.

’s Avonds heb ik mijn tas ingepakt want afgelopen woensdag t/m vrijdag ben ik op safari geweest!
Woensdagochtend werden wij om half 7 opgehaald door Stanley, onze safarigids. Ik ben op een 3 daagse safari naar het Masai Mara gebied geweest en ben vrijdagavond laat weer aangekomen in het weeshuis.
De eerste dag van de safari stond vooral in het teken van het reizen naar het Masai Mara gebied. Dit was een rit in het safaribusje van ongeveer 8 uur, incl. lunchstop. Ik blijf me verbazen over de rijstijl van de Kenianen, ondanks dat mijn vader er ook wat van kan. Bij Nairobi is een nieuwe snelweg aangelegd. Een snelweg die niet te vergelijken is met een snelweg in NL. Hier vindt je om de paar honderd meter 3 dunne drempels achter elkaar over de weg, dan volgt een enorme hobbel zodat iedereen stil staat voor de oversteek plek voor voetgangers en dit herhaald zich een uur lang. Inhalen langs rechts of links, toeteren, telefoneren in de telefoon, alles is toegestaan.

Onderweg naar het safari gebied hebben we kunnen genieten van enorm mooie natuur en ook werd me duidelijk waarom het Masai Mara gebied zo wordt vernoemd. Het Masai volk, is het volk wat leeft in dit gedeelte van Kenia, daar zal ik straks meer over vertellen. De wegen tijdens de laatste 3 uur richting het gebied waren niet meer van asfalt. Stanley was erg lief en zorgzaam en vroeg steeds aan me of het met mn rug wel ging tijdens het stuiteren in het busje over de inmiddels veranderde zandwegen.
Aangekomen bij het Flamingo Camp, stonden de tenten al klaar. Ik heb een tent gedeeld met Sabine en Dorien en de andere vrijwilligers sliepen met tweetallen in tenten. De muskietennetten hebben we opgehangen en we verbaasden ons erover dat hier midden in de jungle de beschikking was tot electriciteit en warm water om te douchen op bepaalde tijden. Stanley heeft ons woensdag van 16.30 tot 18.30 uur meegenomen het Masai Mara park in. Wat we in deze twee uur op de eerste dag hebben gezien was al ongeloofelijk veel. Zebra’s, olifanten, impala’s, antilopes, thomson gazelles, buffels, heartbeast, wildbeast (gnoe), struisvogels, giraffen en een leeuwin hebben we van heel dichtbij bewonderd.

Na een lekker avondeten met veel groenten, wat ik niet meer gewend was heb ik redelijk goed geslapen en ging donderdagochtend om 6 uur de wekker weer. Na een ontbijtje zijn we van 7.30 tot 19.00 uur op pad geweest met Stanley in het grote natuurpark. Het was een van de mooiste dagen die ik me kan herinneren!! Stanley is een geweldige gids, wat hem zo uniek maakt is dat hij het hele gebied op zijn duimpje kent. Alle gidsen communiceren met elkaar via een walkie talkie. Zodra hij een signaal doorkreeg van een andere gids dat er in de buurt een dier was gespot, reed hij er direct heen en stonden we vaak vooraan met ons busje! Ieder busje mag maximaal 3 minuten bij het dier blijven staan om foto’s te nemen en moet dan een stukje verder rijden om andere busjes de kans te geven het dier te bekijken. Omdat Stanley in het Afrikaans communiceerde met de andere gidsen was het voor ons vaak een verrassing naar welk dier we zouden gaan als we enorm hard begonnen te rijden. Af en toe wachtte Stanley tot de andere busjes weg waren en nam hij zijn kans om nog dichter bij het dier te komen dan eigenlijk is toegestaan. Zo hebben we vandaag van super dichtbij de volgende dieren aan ons lijstje aangevuld: leeuwen, welpjes, chita’s met kleintjes, jachtluipaard, krokodillen, nijlpaarden, apen. Verder hebben we alle dieren van dag 1 ook nog eens opnieuw kunnen bekijken. Wat deze dag extra bijzonder maakte was de trek van de gnoes. Een keer per jaar komen deze dieren in grote aantallen vanuit Tanzania naar het Masai Mara gebied in Kenia gelopen. De regering van Tanzania wil voorkomen dat de dieren wegtrekken uit hun land en zetten daarom bewust stukken natuur op de grens in brand, zodat het voor de dieren lastiger wordt naar Kenia te lopen. Omdat de gnoes dit echter al jaren doen, vinden zij hun weg wel naar het Masai Mara gebied. Een keer per jaar steken zij met zn alles (lees honderden duizenden) de grote rivier over in het Masai Mara gebied. Wij hebben een uur vanuit het busje gekeken naar de eerste gnoes die over de rand van de rivier keken of de kust veilig was. Want als er 1 gnoe door de rivier gaat dan volgen alle honderden duizenden gnoes ook. Met het risico dat leeuwen en krokodillen ze kunnen pakken. Helaas hebben we de oversteek net niet meegemaakt omdat we nog 3 uur terug moesten rijden naar het tentenkamp en voor 19 uur het park moesten verlaten. Maar het was wel een geweldige en unieke ervaring! Het zag zwart van de dieren en een week geleden was er nog geen gnoe te bekennen in dit hele gebied!
Over de hobbelwegen zijn we teruggekeerd naar het tentenkamp waar ik voor het eerst in 3 weken een warme douche heb kunnen nemen, toch best bijzonder in de jungle!

Vrijdagochtend nam Stanley ons nog voor twee uurtjes mee in zijn safaribusje omdat we van de big five alleen de neushoorn nog niet hadden gespot. Helaas leverde de zoektocht geen neushoorn op dus zijn we teruggekeerd.
Deze ochtend hebben we een bezoek mogen brengen een een echt Masai dorp. Het Masai volk is een volk wat leeft in kleine donkere hutjes gemaakt van hout en klei. Ze leven een bepaalde periode op een plek en leven van hun vee. Hoe meer schapen, geiten en koeien ze hebben hoe meer aanzien ze hebben. De Masai mannen en vrouwen dragen fel rood gekleurde doeken om hun lichaam en mooi gekleurde sieraden. Als het vee uitgegraasd is op een plek dan is het tijd om op een nieuwe plek een dorp te bouwen. De bewoners die niet naar school zijn gegaan maken een enorm groot gat in hun oorlel, vaak versierd met felle kraaltjes. De mensen die wel naar school zijn geweest, die halen een gezonde tand eruit. De mensen hebben vaak brandmerkjes, dit doen zij bewust, het zijn een soort tatoeages. Het vee graast overdag buiten het Masai dorp maar keert ’s avonds terug naar het dorp en staat tussen de huisjes in. Toen wij het dorp bezochten stonden we met onze schoenen midden in een mesthoop en er vlogen ook ontzettend veel vliegen rond! De Masai mannen hebben tussen hun 15e en 20e een proef buiten het dorp in de jungel. Hier worden ze opgeleid tot het doden van een leeuw. Als dit ze is gelukt met een speer mogen ze terugkeren en worden ze als volwaardig lid van de communitie gezien. Mannen hebben hier ook meerdere vrouwen en ze drinken hier koeienbloed gemengd met melk. Tijdens ons bezoek kregen we eerst een dansdemonstratie van de mannen in hun rood gekleurde kleden. Daarna lieten zij ons zien hoe ze een vuurtje konden maken door een houten stokje hard te draaien op een ijzeren plaatje. Ik ben ook in een Masai hutje geweest, zonder electriciteit leeft een gezin hier in het donker, er wordt wel vuur gemaakt voor wat warmte en om te koken. Toen buiten 10 koeien werden gebracht had ik nooit kunnen bedenken dat ik hier het meest smerige ging zien, waar ik nu nog misselijk van kan worden. Er werd door een man een koe bij de poten gepakt, vervolgens kreeg de koe een touw tweemaal om zijn nek geknoopt, de koe begon van de zenuwen te plassen en het touw werd nog even wat harder aangetrokken. Vervolgens richtte een andere man een speer op een ader in zijn nek en schoot netzolang met de speer totdat er een straaltje bloed uit de ader liep, dit straaltje werd groter en groter en een grote drinkbeker werd gevuld met koeienbloed en leeggedronken. Het was zo ontzetten zielig en smerig om te zien!!

Tijdens de terugweg richting het weeshuis vertelde Stanley dat de linkervoorband het kon begeven en dat hij bang was dat we hem zouden verliezen tijdens het rijden op de hobbelwegen. Hij heeft rustiger gereden en omdat ook zijn kilometerteller kapot ging zijn we met onze handbagage overgestapt in een matatu die ons naar Narok heeft gebracht. Hier hebben we gelunched en heeft Stanley ons weer overgeladen in zijn safaribusje. Bij elk raar geluid, was ik toch bang dat de band waarboven in zat eraf zou schieten... dit is gelukkig niet gebeurd. Omdat het busje de volgende dag weer gebruikt moest worden voor een safari heeft Stanley voor het laatste stuk een prive matatu voor ons geregeld.
Na een bezoek aan een mega groot winkelcentrum in Nairobi zijn we door een jongen van Nairobi naar Nyeri gebracht. Omdat het al donker was, verbaasde ik me erover dat de bestuurder wat kon zien, aangezien alle tegenliggers gewoon met groot licht opreden. Moe maar voldaan ben ik in mn bed geploft en heb ik gedroomt over alle mooie dieren en een geweldige safari die ik voor geen goud had willen missen!!!

Gisteren merkte ik toch wel de vermoeidheid van de safari, ik heb daarom niet al te veel gedaan. Na het ontbijt heb ik in een kring op de mat spelletjes gespeeld met alle kids, daarna heb ik de kinderen verdeeld in 4 groepen. Na een kwartier draaiden we van activiteit door. Bij Lien en Charlotte gingen de kinderen bellenblazen, bij Sabine tekenen, bij Dorien knutselen en bij mij kleuren in een kleurboek en ondertussen heb ik ze een voor een geschminkt.
’s Middags heb ik alle vuile safarikleding en handdoeken gewassen en omdat het veel geregend heeft ben ik blij dat ik vandaag een broek en vest van Dorien mocht lenen en droge sokken van Sabine. Gisterenavond heb ik met alle vrijwilligers bij de vrouw van Jackson thuis gegeten. Ze had heerlijk voor ons gekookt!

Vandaag zijn we met alle oudste kinderen naar het pas geopende kleuterschooltje gegaan waar de voetbalgoaltjes gisteren zijn geplaatst. Vorige week tijdens het opruimen van het kantoortje hebben we in de koffers heel veel rode voetbalshirts gevonden, deze hebben we meegenomen en de kinderen hebben in drie teams om beurten tegen elkaar gespeeld! Geweldig om die bigsmile op hun gezicht te zien staan! Helaas hebben we daarna afscheid moeten nemen van Lien en Charlotte, die vanavond terugvliegen naar Belgie.

Volgende week zaterdag vlieg ik vroeg in de ochtend weer terug naar Nederland. Dus ik ga komende week nog even heel erg genieten van alle lieve kinderen hier en moet er nu nog niet aan denken dat dit geweldige avontuur er al weer bijna opzit!

Foto's zullen snel volgen...

Liefs en tot snel
xxxx